برگ ها مى میرند

ما مسافران قطارى در دو واگن

فرسنگ ها دور از هم،

و نه باران

نه قهوه

حالمان را خوب نمى کند.

باد زوزه مى کشد

و پنجره هاى بسته

هیچ کدام به تمنّاى او

گشوده نخواهند شد...