چُس ناله

چرا من باید مهمانى کنم؟!

چرا براى دیگران مى برید و مى دوزید؟

هى "فاطى" ما پنج شنبه میایم خونت ناهار. باشه بیاین ولى فاطیو زهرمار!

حالا بیایم و برایشان توضیح بدهم که این هفته گرفتار بودم، مریض حال هم که چه عرض کنم. 

بعد برگردند بگویند: آخى! باشه اشکال نداره.

امان از آن افکار شیطانى که روز دیگرى را براى ریخت و پاش در خانه من چیده باشند.

آدم ها، بعضى هایشان این طورى هستند دیگر. حوصله و توان مهمان کردن ندارند!

پ. خیلى لذت بخش است در دهه چهارم زندگى یک نفر مثل خودت پیدا کنى که درگیر رسم و رسومات نباشد.