ایستاده ام گوشه اى و به مسافران نگاه مى کنم.
هشتاد درصد مانتوهایى سرمه اى با مقنعه هاى سیاه پوشیده اند.
بیشترشان یا خوابند و یا چشمانشان را بسته اند.
چشم مى گردانم. جمعیت مسافرِ صبح زود اغلب تیره پوش هستند. سیاه، سرمه اى و خاکسترى.
این است قشر کارمند نسوان.
همگى خسته و هرگز نمى توانى لبخندى گوشه ى لبانشان پیدا کنى.
خانم فربه ى نان فروش که وارد مى شود لبخند مى زنم، بوى نان...
پ١. ماه رمضان نبود.
پ٢. چرا فرم ادارات سبز، زرشکى و یا بنفش نیست؟!
برچسب : نویسنده : achavarrrre9 بازدید : 115